St. James's Gate (Diageo): Guinness Original

Powracam. Z lekkim, dwudniowym, ale - jak się niedługo okaże - zupełnie usprawiedliwionym poślizgiem, bo pierwsza rocznica faktycznej działalności bloga minęła przedwczoraj w godzinach wczesnowieczornych. Uczczę ją dopiero dziś i jak zwykle w takich sytuacjach pozostanę sentymentalny: wybrałem Guinnessa, piwo, które było pierwszym, jakie wypiłem na tym blogu w ogóle - dwa lata temu na początku krótkiej, umorzonej już pierwszej ery bloga. Od tego się zaczęło - to pierwsze piwo, któremu zrobiłem zdjęcie, pierwsze, z którego ściągnąłem etykietę. Choć wtedy z braku doświadczenia i niewielkiej ilości poznanych piw innych niż jasny lager bardzo mi smakował, nie spodziewam się magicznych doznań: miłośnicy piwa są raczej zgodni, że legenda Guinnessa jest dla smakoszy martwa, browar w łapach alkoholowego giganta Diageo obniżył loty. Martwa czy nie - to jednak legenda. Nie oczekuję fajerwerków, ale liczę, że umili mi dzień.

Informacje ogólne:

Piwo: Guinness Original

Kraj: Irlandia
Prowincja: Leinster

Miasto: Dublin

Browar: St. James's Gate Brewery (Diageo)

Produkowane od: 2012

Styl: dry stout

Alkohol: 5%

Ekstrakt: 12,3%

Objętość: 330 ml

Opakowanie
Bardzo ładna, nastrojowa etykieta i zgrabna butelka z wyjątkowo przyjemnymi grawerunkami. Jako że dystrybucją w Polsce zajmuje się Grupa Żywiec, na kontrze mamy w pełni spolszczony tekst, jakkolwiek nie dowiemy się z niego nic poza marketingowymi hasłami. Do tego firmowy, bardzo ładny kapsel. Na duży, duży plus.
9/10

Barwa
Doskonale czarne, w zasadzie bez miejsca na jakiekolwiek prześwity, dopiero przy niewielkiej ilości pojawia się ciemny brąz. 
5/5

Piana
Wybitnie obfita i gęsta, o pięknej, ciemnobeżowej barwie - robi imponujące wrażenie i ładnie oblepia szkło; bliska ideału, w końcu jednak trochę się poddaje. 
4,5/5

Zapach
Całkiem przyjemny aromat palonego słodu, interesująco słodkawy, na początku delikatnie czekoladowy lub nawet ciastkowy, później już totalnie i tym samym za bardzo; w dodatku od początku nieco niemrawy, mimo wszystko pozytywny. 
6,5/10

Smak
Początkowo trochę mniej urzekające - w ustach wydaje się zdecydowanie zbyt puste, zbyt wodniste i nijakie; znacznie lepiej jest jednak na finiszu, który dostarcza miłych wrażeń w postaci zwiewnej, kawowo-palonej goryczki; problemem jest tu nieco za wysoka kwaskowatość. 
6,5/10

Tekstura
Pustki nie ratuje bardzo niskie wysycenie, z czasem spadające praktycznie do zera, które nie jest wielką wadą w stoutach, tu jednak bardzo by się przydało.
1/5

6.0/10

Nie zawiodłem się - choć Guinness żadnym rarytasem nie jest, to moim zdaniem niezłe i piękne wizualnie piwo, które można wypić z przyjemnością. Chyba jedno z najlepszych na świecie produkowanych na aż tak ogromną skalę. Nie umiem wykluczyć, że najlepsze.

Zaczynamy drugi rok. W przerwie uporządkowałem nieco system etykiet, dzieląc browary według krajów oraz dokonując według własnego widzimisię dezagregacji stylów na około dwadzieścia rodzin. Sądzę, że nadało to bardzo dużo przejrzystości. Postanowiłem uczynić agregat z pojęcia jasnego lagera, dodając doń pilznery i wyodrębnić styl "international lager". Być może za jakiś czas zrobię z regionami to samo co z browarami, ale na razie są tu ważniejsze rzeczy do poprawy. "Naprawiam" stare posty, między innymi aktualizując oznaczenia stylów oraz przy tych piwach, które wyszły z browaru będącego w posiadaniu jakiegoś koncernu scalającego więcej podmiotów wykonawczych, zaznaczając w sposób taki jak np. tutaj Diageo, kto dokładnie odpowiada za produkcję. Gdy skończę, dodam osobną grupę etykiet "koncerny".

Przeglądając pierwsze wpisy, widzę, jak wiele się nauczyłem; widzę, jak zielony byłem w temacie rok (a co dopiero dwa lata!) temu, chociaż swoje już niby byłem wypiłem i wiedziałem. Zdążyłem odkryć wiele stylów, wiele smaków i zapachów, jeszcze więcej mechanizmów rządzących światem piwa. Daleko mi do pełni zadowolenia z opisów sensorycznych, ale prezentują się o niebo lepiej niż rok, a nawet pół roku temu. Dziennik, jaki tu powstał, jest mi przydatny i niosący satysfakcję. Idea bloga spełniła więc swoje główne założenia znakomicie; polecam takie przedsięwzięcie każdemu, kto chce sobie wyrobić obycie w tej niszy. Zapraszam do dalszych przeżyć.