Russian River: Supplication

Na zakończenie roku czas na wyjątkowe piwo. Supplication to piwo, które poza Pliniuszem Starszym zaimponowało mi najmocniej w trakcie wizyty w browarze Russian River. Jest to swobodna interpretacja flandersa - brown ale leżakowane w beczkach po winie Pinot Noir z dodatkiem wiśni, fermentowane na brettach, zakwaszane bakteriami kwasu mlekowego. Wg ratebeera najlepszy flanders świata.

Informacje ogólne:

Piwo: Supplication

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Kalifornia

Miasto: Santa Rosa

Browar: Russian River Brewing Company

Styl: flamandzkie czerwone ale

Alkohol: 7,75%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 375 ml

Warka: 27.02.2017 r.

Cena: brak danych

Opakowanie
Konsekwencja szaty graficznej z Beatification i Sanctification.
8,5/10 

 

Barwa

Głęboki bursztyn podchodzący pod czerwień, mętne.

3,5/5

Piana

Dość słaba.

2/5

Zapach

Intensywny, bardzo złożony i elegancki aromat wiśni, ziemi, siana, brettów, malin, ale przede wszystkim czerwonego wina. Arcydzieło.

10/10

Smak

Skrzyżowanie trzech światów: czerwonego, mocno wytrawnego wina z jego nutami ciemnych owoców, szlachetną cierpkością i winogronowością, flamandzkiego ale pełnego czerwonych owoców, kwasu i minimalnej octowości oraz wild ale z nutami funku i wsi. Jest świetne też na poziomie smaków podstawowych - bardzo subtelna i idealnie zbalansowana gra kwasu, cierpkości, goryczki i słodyczy. Wszystkie cztery są delikatne, ale dobrze zaakcentowane.

9,5/10

Tekstura

Trochę za mocno wysycone.

4/5

9.5/10

Dobrze wybrałem piwo na koniec roku, który pod względem średniej jakości próbowanych przeze mnie piw był bez wątpienia najlepszym rokiem w moim dotychczasowym życiu. Spróbowałem w nim chyba tyle piw klasy światowej, co przez całe poprzednie życie. To koniec już piątego kalendarzowego roku prowadzenia tego bloga - co mnie bardzo cieszy, w dalszym ciągu czuję wymierny wzrost mojej wiedzy o piwie, w dalszym ciągu było dużo horyzontów do poszerzenia i wiem, że ciągle dużo jest. Nie udało mi się wprawdzie dobić do tysiąca recenzji na koniec roku, kończę 2017 z dokładnie 980 zrecenzowanymi piwami na koncie, ale już praktycznie na pewno uda mi się to zrobić na pięciolecie bloga, które nadejdzie w połowie najbliższego lutego. Wtedy nadejdzie czas wielkich omówień, wielkich statystyk i być może wielkich zmian, więc na razie kończę już i życzę szczęśliwego nowego roku.

A Supplication? Jedno z kilkunastu najlepszych piw, jakie piłem, jeden z trzech najlepszych kwasów, najlepszy flanders - o ile tak można je traktować, bo jednak paleta smaków i aromatów odchodzi tu dość znacząco od kanonu wyznaczanego przez Rodenbachy i inne belgijskie piwa. Subtelne, złożone, intensywne i wyśmienite.

Sante Adairius: Love's Armor

Drugie podejście do Sante Adairius. Blend dwóch leżakowanych w beczkach piw: ciemnego, mocnego saisona i żytniego porteru.

Informacje ogólne:

Piwo: Love's Armor

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Kalifornia

Miasto: Capitola

Browar: Sante Adairius Rustic Ales

Styl: oud bruin

Alkohol: 8,1%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 750 ml

Warka: brak danych

Cena: brak danych

 

Opakowanie

Wyróżniająca się, bardzo ładna etykieta i firmowy kapsel.

8,5/10 

 

 

 

Barwa

Ciemnobrązowe, bardzo mętne, trochę błotniste.

3/5

Piana

Przeciętna.

3,5/5

Zapach

Intensywny, choć nieprzesadnie agresywny funk skrzyżowany z delikatnymi nutami ciemnego słodu. Podjeżdża pod oud bruin. Jest tu też coś niepożądanego, podchodzącego pod DMS, choć to raczej nie on.

7/10

Smak

Tutaj lepiej. Niesztampowe połączenie wyrazistego, dość nietypowego funku, suszonych czerwonych owoców, dębowej beczki i nieznacznych, ale bardzo dobrze kontrujących swoją słodyczą kwas nut czekolady.

8,5/10  

Tekstura

Bez zastrzeżeń.

5/5

7.5/10

Bardzo dobry kwas, a właściwie można śmiało powiedzieć, że bardzo dobre oud bruin. Po tak uznanym browarze więcej jednak bym się spodziewał, raczej nie będę za często wspominał ani tego, ani Quality of Life.

Piwne Podziemie: Coffeelicious Special

Piłem ten stout wiele razy w multitapach i zawsze bardzo mi smakował. Czas dać szansę wersji butelkowej i przypieczętować sąd o jego klasie.

Informacje ogólne:

Piwo: Coffeelicious Special
Kraj: Polska

Województwo: lubelskie

Miasto: Rożdżałów

Browar: Piwne Podziemie

Styl: kawowo-czekoladowy stout mleczny

Alkohol: 6,4%

Ekstrakt: 15,8%

Objętość: 500 ml

Warka: brak danych

Cena: brak danych

Opakowanie

Dużo, DUŻO lepsze niż na Summer Freakout.

7,5/10

 

Barwa

Nie jest całkowicie czarne, są brązowe prześwity.

4/5

Piana

Znakomita.

4,5/5

Zapach

Dodatki jakoś niebotycznie nie wychodzą - jest takie ciemnosłodowe, ziemiste, trochę kakaowe, trochę kawowe, natomiast wanilii i laktozy za mocno nie czuć. Tak czy inaczej bardzo przyjemne.

7,5/10

Smak

Tutaj już bardzo fajnie grają właściwie wszystkie dodatki i jeszcze do tego słodowość. Nuty palone, czekolada mleczna, kawa, wanilia, laktoza. Świetny deserowy stout.

8,5/10

Tekstura

Nieznacznie za dużo gazu.

4,5/5

7.5/10

Nie zawiódł wiele razy w multitapach, nie zawiódł z butelki. Żelazna pozycja dla wielbicieli słodkich, "dodatkowych" stoutów.

St. Bernardus: Extra 4

St. Bernardus ma swoje odpowiedzi nie tylko na dubble, triple i quadruple trapistów, ale też mniej popularne single. W pierwszych trzech kategoriach nawiązał równą walkę, więc i tu liczę na dobre piwo, choć poziomu Westvleteren Blond pewnie nie osiągnie.

Informacje ogólne:
Piwo: Extra 4

Kraj: Belgia

Prowincja: Flandria Zachodnia

Miasto: Watou

Browar: Brouwerij St. Bernardus

Styl: single

Alkohol: 4,8%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 330 ml

Warka: brak danych

Cena: brak danych

Opakowanie
Standardowa szata graficzna browaru, nowy kapsel do kolekcji.
7,5/10

 

Barwa

Jasne mętne złoto.

4/5

Piana

Dość obfita, bardzo gęsta, puszysta, ładny lacing.

4,5/5

Zapach

Świeży i rześki aromat owocowych estrów belgijskich drożdży, wchodzących nawet w pomarańcze, liczi, skórkę cytrynową, gruszkę. Szczypta fenoli i słodowy podkład, klasyka.

8/10

Smak

Tu trochę mniej owocowe i estrowe, a bardziej fenolowe, typowo belgijskie, wytrawne, rześkie, mocno odfermentowane. Dość proste, trochę brakuje mu pełni smaku, ale jest fajnie ascetyczne, strasznie pijalne i całkiem subtelne. Bardzo smaczne.

8/10

Tekstura

Nieco za dużo gazu nawet jak na belgijskie standardy. 

3,5/5

7.0/10

Westvleteren dużo wyżej, ale już z takim singlem z Chimay jest to porównywalny poziom. Bardzo fajne, lekkie piwo bez większych zobowiązań.

Nepomucen: Forest IPA

Pamiętam, jak na BGM podchodziłem do tego piwa sceptycznie - myślę sobie: wrzucili gałązki iglaków dla szpanu, a nic z tego pewnie w smaku nie wynikło. Efekt wyprowadził mnie z błędu i kazał przyklasnąć Nepomucenowi nie po raz pierwszy. Dziś powracam do tamtych chwil - oto IPA z gałęziami sosny, świerku i jodły.

Informacje ogólne:
Piwo: Forest IPA

Kraj: Polska

Województwo: wielkopolskie

Miasto: Szkaradowo

Browar: Nepomucen

Styl: leśne India Pale Ale

Alkohol: 6%

Ekstrakt: 15,1%

Objętość: 500 ml

Warka: brak danych

Cena: brak danych

Opakowanie

Typowy Nepomucen w leśnej odsłonie kolorystycznej.

7,5/10 

 
Barwa

Bardzo ciemne złoto, wpadające już w bursztyn, mętne.

4/5

Piana

Perfekcyjna.

5/5

Zapach

Totalnie zdominowany przez iglaki, chyba przede wszystkim sosnę - i świetnie. Żywica, igiełki, żywica, igiełki. Kojarzy mi się to najmocniej jednak nie z drzewami, lasem, tylko z moim ulubionym syropem z dzieciństwa. Jednowymiarowy, ale jakże przyjemny i oryginalny.

8,5/10

Smak

Czy coś się zmienia względem aromatu? Właściwie nic. Dochodzi wyrazista, ale powściągnięta goryczka i leciutka słodowa kontra, ale przede wszystkim to cudowne iglaki.

8,5/10

Tekstura

Trochę zanadto nagazowane.

4/5

7.5/10

Okej, może jest to piwo zrobione nieco na chama, ale takie chamstwo to ja szanuję i to bardzo. Piękna bomba iglaków.

Port Brewing: Lost Abbey - Judgment Day

Klasyczny dubbel z rodzynkami udał się Lost Abbey pięknie, więc co do klasycznego quadrupla z rodzynkami mam wymagania wygórowane. Czy znowu uda się nawiązać walkę z trapistami? Oto rzekomo dwudziesty pierwszy najlepszy quad świata.

Informacje ogólne:

Piwo: Lost Abbey - Lost and Found

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Kalifornia

Miasto: San Marcos

Browar: Port Brewing Company

Styl: quadrupel

Alkohol: 10,5%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 750 ml

Warka: brak danych

Cena: brak danych

 

Opakowanie

Jeszcze jedna perełka. Choć nie jest to moja ulubiona etykieta tego browaru.

10/10

 

Barwa

Piękna ciemna miedź wpadająca w brąz.

5/5

Piana

Nieprzesadnie obfita, ale gęsta, trwała, pięknie oblepia szkło.

4,5/5

Zapach

Intensywny, wręcz taki soczysty aromat kandyzowanych owoców, rodzynek, przypalanego karmelu, śliwek, delikatnej czekolady, lekkich belgijskich fenoli.

8,5/10

Smak

Klasyczny, wręcz archetypiczny quad z dużą ilością wszystkiego: suszone i kandyzowane owoce, landrynki, rodzynki, gorzka czekolada, szlachetny alkohol, przyprawy. Quadrupel kompletny, doprawdy!

10/10

Tekstura

Bez zarzutu.

5/5

9.0/10

Nie pachnie może tak pięknie, jak quad potrafi pachnieć, ale w smaku nie oczekuję więcej od klasycznej interpretacji stylu. Moja miłość do Lost Abbey zaczyna mnie aż już nudzić, ale to naprawdę kolejne fantastyczne piwo, które udowadnia, że to browar szalenie wszechstronny, znakomity zarówno gdy podchodzi do piwowarstwa współcześnie, jak i bardzo konserwatywnie. Topowy quad.

Port Brewing: Lost Abbey - Lost and Found

Dawno nie piłem żadnego dubbla, więc ciężko było mi się zastanawiać, gdy zobaczyłem na półce sklepu piwo w tym stylu w wykonaniu jednego z moich ściśle ulubionych browarów. Lost and Found by Lost Abbey, dubbel z rodzynkami.

Informacje ogólne:

Piwo: Lost Abbey - Lost and Found

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Kalifornia

Miasto: San Marcos

Browar: Port Brewing Company

Styl: dubbel

Alkohol: 8%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 750 ml

Warka: brak danych

Cena: brak danych

Opakowanie

Jak zwykle olśniewające. Nawet jedno z najlepszych browaru.
10/10

 

Barwa

Klasyczny dubblowy jasnawy brąz, piękne.
5/5
 

Piana

Dość obfita, bardzo gęsta, całkiem trwała.
4,5/5

Zapach

Piękny, klimatyczny aromat chleba z rodzynkami - o tak, to idealne określenie. Na drugim planie trochę belgijskich fenoli i suszonych fig, ale generalnie to przede wszystkim chleb i rodzynki, przy czym tak ładny i intensywny chleb i rodzynki, że ciężko nie lubić.
9/10
 

Smak

Baaardzo klasyczne, bardzo spokojne, bardzo belgijskie, pyszne. Chleb, drożdże, rodzynki, suszone owoce, nieco bardzo po belgijsku przyjemnego alkoholu - i starczy, świetne piwo gotowe bez fajerwerków.
8,5/10
 

Tekstura

Bez zarzutu. 
5/5

8.0/10

Bardzo szanuję, jak browar przesiąknięty współczesnym podejściem do piwowarstwa potrafi bez jakichkolwiek ciągot nowofalowych uwarzyć świetne piwo w klasycznym stylu. Lost Abbey szanowałbym i tak, ale teraz szanuję po prostu jeszcze bardziej. To jeden z najlepszych dubbli, jaki piłem, może odrobinę słabszy od najlepszych dubbli trapistów, a jest to jednocześnie stuprocentowy, klasyczny dubbel.

Port Brewing: Lost Abbey - Deliverance

Lost Abbey czy też Port Brewing to obecnie bardzo silny kandydat do tytułu mojego ulubionego browaru świata. Serpent's Stout i Angel's Share leżakowany w beczkach po bourbonie to chyba dwa moje ulubione piwa tego browaru. Deliverance to blend SS Bourbon BA i AS Brandy BA. Zapowiada się cudownie.

Informacje ogólne:

Piwo: Lost Abbey - Deliverance

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Kalifornia

Miasto: San Marcos

Browar: Port Brewing Company

Styl: hybryda stout imperialny (Bourbon BA) + angielskie barleywine (Brandy BA)

Alkohol: 12,5%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 375 ml

Warka: brak danych

Cena: 81 zł (108 zł za 0,5 l)

Opakowanie

Jak zwykle genialne.

10/10

 
Barwa

Nieprzejrzyście czarne.

5/5

Piana

Niezbyt potężna, ale jest.

2,5/5

Zapach

Piękny, złożony, intensywny aromat z dominującymi nutami beczki po bourbonie (kokos, marcepan, wanilia, trochę też cynamonowo) oraz słodu - praliny, suszone owoce, kawa.

9,5/10

Smak

Jeszcze wspanialsze, jeszcze bardziej intensywne. Doskonałe wyważone połączenie... no właśnie, RISa, BW i beczki po bourbonie, czyli tym, czym to piwo jest. Kokos, migdał, marcepan, czekolada, kawa, karmel, suszone owoce, daktyle, orzechy, wanilia, szlachetny alkohol. Cudownie złożone i przepyszne, dość słodkie, ale odpowiednio skontrowane, z doskonale ukrytym alkoholem.

9,5/10

Tekstura

Trochę mniej gazu, trochę więcej ciała - tego bym chciał.

4/5

9.0/10

Wybitne piwo, może zabrakło mu jakiejś iskry bożej do wyższej oceny, ale wybitne. I w dodatku bardzo interesujące, bo faktycznie można je potraktować jako hybrydę RISa z BW, zachowuje nie zlewając ich w jedno sztandarowe cechy obu stylów, łącząc je cudowną beczkowatością. Nie jest tanie - nawet jak na Lost Abbey drogie - ale doprawdy warte tych pieniędzy, no chyba że obok na półce stoi Angel's Share Bourbon BA i mamy pieniądze tylko na jedno z nich.

Oude Mûre Tilquin à l'Ancienne

Podejście trzecie do zacnej lambikarni Tilquin. Był lambik śliwkowy, było gueuze, czas na odsłonę lambika której jeszcze nigdy nie spotkałem - lambik z jeżynami. Specjalnie się tym nie podniecam, bo śliwki były na granicy wyczuwalności i tu pewnie będzie podobnie, ale podniecam się spodziewaną bardzo wysoką jakością piwa.

Informacje ogólne:

Piwo: Oude Mûre Tilquin à l'Ancienne

Kraj: Belgia

Prowincja: Brabancja Walońska
Miasto: Rebecq-Rognon

Browar: Gueuzerie Tilquin - stworzone z brzeczki uwarzonej przez Brouwerij Boon, Brasserie Cantillon, Brouwerij Girardin i Brouwerij Lindemans

Styl: lambik jeżynowy

Alkohol: 6,4%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 375 ml

Warka: do 23.11.2025 r. (rocznik 2015-2016)

Cena: 56,30 zł (85,30 zł za 0,5 l)

Opakowanie

Pięękne fiolety.

8,5/10

Barwa

Cudowna, czerwonawa, nieosiągalna za pomocą samego słodu.
5/5
 

Piana

Skromna, ale przyzwoita.
3/5
 

Zapach

Fantastyczne połączenie lambikowej klasyki - stajnia, siano, cytryna, mokra skóra - z intensywną owocowością, w której przewodzą maliny, jeżyny porzeczki jak najbardziej. Brakuje mi jakiejś kropki nad i, ale tylko kropki.
8,5/10
 

Smak

Nieco mniej zachwycający niż aromat - intensywnie cierpkie, kwaśne, owocowe, natomiast poskromione zostają nieco dzikie nuty typowego lambika.
8/10  
Tekstura

Więcej gazu bym chciał.
4,5/5

7.5/10

Bardzo dobry lambik, ale z tej lambikarni zdecydowanie najmniej mi zaimponował. W sumie nie jestem jakimś fanatykiem jeżyn - to raz, a dwa, że po prostu czysto lambikowe oblicze jest tu jakieś mniej udane. Piwo świetne, chociaż za tę cenę już trochę ciężko by je kupić drugi raz.

Profesja: Dudziarz

Profesję szanuję, ale i jej nie uwielbiam, więc dawno tu jej nie było, grubo ponad rok. Skusili mnie porwaniem się na rzadko zgłębianą przez polski craft rodzinę tradycyjnych szkockich stylów piwa. Tutaj mamy tradycyjny, ale nietradycyjnie (choć bardzo szkocko) zinterpretowany szkocki styl - bardzo mocne wee heavy wędzone torfem.

Informacje ogólne:

Piwo: Basista
Kraj: Polska

Województwo: dolnośląskie

Miasto: Wrocław

Browar: Profesja

Styl: wędzone wee heavy

Alkohol: 9,6%

Ekstrakt: 20%

Objętość: 500 ml

Warka: do 28.02.2018 r.

Cena: brak danych

 

Opakowanie

W szacie graficznej Profesji nic się przez dwa i pół roku nie zmieniło - i bardzo dobrze, bo to jedne z ładniejszych polskich etykiet.

9/10

 

Barwa

Miedziane do jasnobrązowego, mętne, całkiem ładne.

3,5/5

 

Piana

Średnio-słaba.

2/5

Zapach

Bardzo, ale to bardzo fajne połączenie przyjemnego, zdecydowanego torfu z ładną słodowością spod znaku suszonej śliwki, rodzynek, może karmelu. Mózgu nie otwiera, ale nie da się przyczepić, chyba tak to miało wyglądać.

7,5/10

Smak

Torf jeszcze mocniej uderza, przechodzi w "spaloność", popiół, ostry dym i jodyna, osadzone na fajnym suszono-owocowo-karmelowym ciele słodowym. Nie ustrzegło się wszak alkoholowości, jest odrobinę szorstkie przez to, ale wciąż bardzo smaczne.

7,5/10

Tekstura

Trochę za mocno gazowane jak na tak ciężkie i tak piwo.

4/5

7.0/10

Fajne i oryginalne piwo, mało podobnych rzeczy jest na rynku. Samo w sobie nie jest wybitne, jest po prostu bardzo smaczne, natomiast przyznaję Profesji utajone punkty za wspieranie różnorodności.

Browar Stu Mostów: ART13

ARTy to bardzo fajna seria, a pumpkin ale to bardzo sympatyczne piwa - połączeniu tych dwóch ciężko mi się więc było oprzeć, mimo że Halloween dawno za nami. Pumpkin ale z dodatkiem chleba, a raczej różnych chlebów wypiekanych przez przybrowarny Concept Stu Mostów.

Informacje ogólne:

Piwo: ART13

Kraj: Polska

Województwo: dolnośląskie

Miasto: Wrocław

Browar: Browar Stu Mostów

Styl: pumpkin ale

Alkohol: 5,6%

Ekstrakt: 14,5%

Objętość: 330 ml

Warka: pierwsza

Cena: brak danych

Opakowanie

Trochę za wesoła ta halloweenowa etykieta, ale Browar Stu Mostów widocznie musiał pozostać przy swojej grzecznej estetyce. 

8/10 

 

Barwa

Idealny pomarańcz, piękna.

5/5

Piana

Średnia.

3/5

Zapach

Fajny, intensywny, klimatyczny, zdominowany, ale nie stłamszony przez cynamon, goździki i ziele angielskie (w tej kolejności), z wyczuwalną bazą słodową i, na granicy autosugestii, dynią.

7,5/10

Smak

Dalej cynamon i ziele angielskie, wchodzi wyraźna chlebowość, ale poza tym jest średnio - jest pustawe, jest alkoholowe, jest gorzkie w taki szorstki, niezbyt przyjemny sposób. Pije się w porządku, z namiastką przyjemności, nic większego się nie da powiedzieć.

5,5/10

Tekstura

Odrobinę za dużo gazu.

4,5/5

5.5/10

Jedno z najmniej udanych piw BSM i jedno z najmniej udanych pumpkin ale, jakie piłem. Koncept był sensowny, ale jakieś za ciężkie i za puste wyszło to piwo w smaku. Chyba jedyny ART do całkowitego zapomnienia.

Sante Adairius: Quality of Life

Wreszcie dobieram się do piw, które przywiozłem z browaru Sante Adairius, położonego w urokliwym dość miasteczku nad Pacyfikiem zwanym Capitola. Browar specjalizuje się w saisonach i wild ale, jest malutki i zrobił na mnie wielkie wrażenie, mimo że spróbowałem tylko trzech jego piw. Do domu przywiozłem dwa różne: pierwsze które otworzę, Quality of Life, to kwaśny dubbel z wiśniami leżakowany w beczkach. Czyli że oud bruin, tak?

Informacje ogólne:

Piwo: Quality of Life

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Kalifornia

Miasto: Capitola

Browar: Sante Adairius Rustic Ales

Styl: oud bruin

Alkohol: 8,1%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 750 ml

Warka: trzecia

Cena: brak danych

Opakowanie

Etykieta neutralna, skrótowa, wspólna dla wielu piw SA. Ładny kapsel.
6,5/10

Barwa

Gdzieś między miedzią a jasnym brązem, piękne, dostojne.
5/5
 

Piana

Tworzy się koszmarnie słabo, ale o dziwo ładny pierścień długo się trzyma.
2/5
 

Zapach

Piękny, dość klasyczny zapach oud bruin: wiśnie, maliny, porzeczki, drewno, przypalone melanoidyny, wkrótce wkracza też intrygująca przyprawowość, zapewne reminiscencja dubblowego pochodzenia piwa. Szlachetny, elegancki. Więcej intensywności nie byłoby złym pomysłem, ale jest świetny.
9/10
 

Smak

Logiczna kontynuacja wrażeń z zapachu - wiśnie i inne czerwone owoce, lekka octowość, średnia kwaśność, kontra w postaci brązowego słodowego ciała, nawet z nutami czekolady. Piwo dość spokojne, wyważone, zbalansowane, na wysokim poziomie.
8,5/10

Tekstura

Może minimalnie za dużo gazu.
4,5/5

8.0/10

Nie jest to może jakiś rozpierdziel, ale bardzo klasowe oud bruin, którego większość belgijskich browarów by się co najmniej nie powstydziła. Eleganckie piwo do długiej degustacji.

Brewski & Cycle: 50 States of Freedom

Brewski to nieduży browar z Helsingborgu, którego sporo ostatnio w polskich sklepach i na polskich festiwalach. Specjalizują się w IPA i terytoriach przyległych, ale sporo tworzą też kwasów na czele z berliner weisse - to jedno z nich, uwarzone w kooperacji z legendarnym amerykańskim Cycle Brewing, z dodatkiem soku z limonki.

Informacje ogólne:

Piwo: 50 States of Freedom
Kraj: Szwecja - uwarzone w kooperacji z browarem z USA

Region: Skania

Miasto: Helsingborg
Browar: Brewski i Cycle Brewing

Styl: limonkowe berliner weisse
Alkohol: 3,9%
Ekstrakt: nieznany
Objętość: 330 ml
Warka: brak danych

Cena: brak danych

Opakowanie

Podoba mi się bardzo kształt buteleczek Brewskiego; etykiety nieco mniej, choć są całkiem fajne i charakterystyczne.

7/10

 
Barwa

Słomkowe i mocno mętne, klasyka.
4,5/5
 

Piana

Słaba dość.
2/5
 

Zapach

Bardzo kwaśny, jak świeżo wyciśnięty sok z cytryny z charakterystyczną nutą kwasu mlekowego, bardzo rześki, soczysty, cytrusowy, ekscytujący.
8,5/10
 

Smak

O dziwo wcale nie aż takie kwaśne - jest raczej zbalansowane, posiada dobrze wyważone połączenie kwaskowatości, cierpkości, wytrawności, limonki.
8/10

Tekstura

Adekwatnie wysokie wysycenie.
5/5

7.5/10

Jedno z najfajniejszych berliner weisse, jakie piłem. Wejście z tym stylem ponad 7/10 nie jest łatwym zadaniem, to podchodzi prawie pod 8/10. Dowaliłbym mu nowofalowego chmielu na aromat i bez wątpienia weszłoby na taki poziom.

Pinta (Browar na Jurze): Grape Ale

Ciekawy nowy koncept Pinty - mocne, mocno odfermentowane pale ale z dodatkiem świeżo tłoczonego soku z białych winogron odmiany Hibernal i Jutrzenka. Mignęło mi już, że recenzje są fatalne, ale dam szansę.

Informacje ogólne:

Piwo: Grape Ale

Kraj: Polska

Województwo: śląskie

Miasto: Zawiercie

Browar: Browar na Jurze (Pinta)

Styl: eksperymentalne

Alkohol: 7,3%

Ekstrakt: 15,1%

Objętość: 500 ml

Warka: do 15.08.2018 r.

Cena: brak danych

Opakowanie

To co najmniej się tu Pincie udało, bardzo ładna etykieta. 

8,5/10

 

Barwa

Złoto.
3/5

Piana

Solidna.
3/5
 

Zapach

Najpierw trochę nikły, ale jak najbardziej przyjemny - delikatne owoce nowofalowego chmielu i sok z winogron. Potem wjeżdża diacetyl, choć taki jeszcze do zniesienia.
5,5/10
 

Smak

Tu już niestety jest nieudane, choć może nie jakieś strasznie straszne. Winogrona dały fajny kwasek, natomiast poza tym jest puste jak nieudany jasny lager, mocno alkoholowe i jeszcze na dobitkę metaliczne. Bardzo źle.
3/10
 

Tekstura

Minimalnie przegazowane. 
4/5

3.5/10

Ojej, jedno z najgorszych piw Pinty ever. Z pitych przeze mnie, a piłem ich już koło osiemdziesięciu, prawie na pewno wręcz to najgorsze i zresztą w ogóle jeden z najgorszych kraftów. W sumie zamysł nie był zły, był dobry, tylko: 1) powinno być znacznie lżejsze, podchodzi pod jakiegoś stronga 2) trzeba by wyeliminować aż dwie wady, metalikę i diacetyl 3) poprawić chmielenie na aromat. Wpadka dość sporych rozmiarów jak na takiego weterana, który na ogół jak już nie robi dobrych piw, to robi przynajmniej przeciętne.

Firestone Walker: §ucaba

Kolejne piwo z zacnej serii Vintage zacnego kalifornijskiego browaru Firestone Walker, kolejne ciężkie ale leżakowane w beczkach po bourbonie. Jak Stickee Monkee było quadruplem (aczkolwiek mocno idącym w BW), tak tutaj już mamy typowe angielskie barleywine. Dziwna nazwa piwa to pokłosie sporu prawnego - wcześniej nazywało się Abacus, lecz sąd zasądził, że nazwa ta jest zastrzeżona.

Informacje ogólne:

Piwo: Sucaba

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Kalifornia

Miasto: Paso Robles

Browar: Firestone Walker Brewing

Styl: angielskie barleywine (Bourbon BA)

Alkohol: 13,3%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 650 ml

Warka: 2015

Cena: brak danych

Opakowanie

Identyczne jak w przypadku Stickee Monkee, z nieco zmienioną kolorystyką, znakomite. 

9/10 

 

Barwa

Miedź wpadająca w bardzo jasny brąz, lekko mętne, ładne.

4/5

Piana

Nieobfita, średnio gęsta, szybko redukuje się do grubego pierścienia.

2,5/5

Zapach

Rozkoszny związek angielskiego barleywine z beczką po bourbonie. Suszone i kandyzowane owoce na pierwszym planie, dalej karmel, toffi, marcepan, wanilia, wiórki kokosowe, dąb. Znam ja ci piękniejsze oblicza Bourbon BA, ale to tak czy inaczej jest piękne.

9/10

Smak

Wjeżdża tu zachwycająca słodycz oparta na toffi, karmelu, wanilii i marcepanie; kontruje je całkiem niemała goryczka i nieco zbyt intensywny, choć szlachetny alkohol. Znakomite, pyszne, dobrze ułożone piwo, ciężko mówić o geniuszu, ale znakomite.

9/10

Tekstura

Całkiem sporo gazu, ciut za dużo.

4/5

8.5/10

Zdecydowanie nie tak znamienite jak Stickee Monkee, aczkolwiek wciąż wyśmienite piwo. Na pewno jednak nie jest to coś, czego byśmy absolutnie nie mieli w Europie - mamy i to raczej taniej, więc za Sucabą tęsknił przesadnie nie będę (zwłaszcza że mam drugą butelkę w piwnicy).

De Cam: Oude Lambiek

Jedną z ostatnich lambikarni, z którą jeszcze się nie zapomniałem, jest De Cam - młoda, bo ledwie dwudziestoletnia gueuzerie. Oude Lambiek to lambik niemieszany, w całości trzy lata leżakowany w beczkach, i uwaga - trzecie najlepiej oceniane piwo w tym stylu na RB, zaraz za genialnym Irisem, który pozostaje jednym z trzech moich jak dotąd ulubionych lambików.

Informacje ogólne:

Piwo: Oude Lambiek

Kraj: Belgia
Prowincja: Brabancja Flamandzka

Miasto: Gooik

Browar: Geuzestekerij De Cam

Styl: lambik niemieszany

Alkohol: 5%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 750 ml

Warka: zabutelkowana w 2017 r.

Cena: brak danych

Opakowanie

Piękna duża butelka z korkiem i firmową pokrywką; etykieta jak na lambiki szału nie robi, ale całkiem ładna.
7,5/10

 

Barwa

Głębokie złoto, dość przejrzyste, proste ale piękne.
4,5/5
 

Piana

Praktycznie nie istnieje w tym piwie.
0,5/5
 

Zapach

Wyrazisty, przyjemny i elegancki dość aromat dobrze odleżanego lambika, z dominującymi nutami cytryny, siana, funku, skóry i dębu. Mocno winne. Wspaniały aromat.
9/10
 

Smak

Bardzo fajne, zbalansowane - trochę, ale naprawdę trochę kwaśności, nieco więcej cierpkości i fajna wytrawność od brettów. Ziemistość, mineralność, kwasek. Nie tak złożone jak w zapachu i trochę niedomaga na intensywności, ale bardzo smaczne.
8/10

Tekstura

Jest kompletnie wygazowane; generalnie nie byłoby to dużym problemem przy jakimś bardziej wyrazistym lambiku, tutaj zdecydowanie gaz by pomógł.
2,5/5

7.5/10

Świetne piwo, ale jak na lambika szału na pewno nie ma. Od Irisa dzielą go lata świetlne. Dam jeszcze szansę De Cam przy najbliższej okazji.

Artezan: Dodo

Dawno nie było Artezana, no to niech będzie. Dodo - "tropikalne IPA" - to zapewne podejście sławetnego browaru do rejonów okołonowoangielskich. 

Informacje ogólne:
Piwo: Dodo

Kraj: Polska

Województwo: mazowieckie

Miasto: Błonie

Browar: Artezan

Styl: amerykańskie IPA

Alkohol: 6%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 500 ml

Warka: brak danych

Cena: brak danych

Opakowanie
Jedno z lepszych Artezana, bardzo dobrze dopasowane do stylu.
8/10

 

Barwa

Jasne złoto, mocno mętne, piękne.

4,5/5

Piana

Świetna.

4,5/5

Zapach

Cudowna bomba cytrusów i owoców tropikalnych - grejpfrut, liczi, papaja, mango, marakuja, limonka, ananas. Duże wow.

9/10

Smak

Nie dorasta do aromatu, ale jest również ze wszech miar udany - mnóstwo owoców tropikalnych, fajna goryczka, spora rześkość. Brakuje mi tu natomiast kontry słodowej, na której miejsce wkrada się lekka szorstkość, żeby nie powiedzieć alkoholowość. Mimo to bardzo dobre.

7,5/10

Tekstura

Nie znajduję zastrzeżeń.

5/5

7.0/10

Niby tak, ale jednak nie do końca. Zapach powalił, w smaku zrobiło się zbyt ostro, zabrakło balansu. Mimo wszystko nawet gdyby zapach był na poziomie smaku byłoby to dobre IPA. Solidna opcja. 

The Bruery: The Grade

Dawno nie piłem nic z The Bruery i chyba czas najwyższy wypić. Piwo interesujące, bo porter bałtycki z syropem klonowym i kozieradką oraz naturalnymi aromatami. Nie jest to jakiś hedaliner browaru, ale zobaczymy, bo The Bruery zwykle oceniam wyżej niż oceniają ten browar ludzie na ratebeerze.

Informacje ogólne:
Piwo: The Grade

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Kalifornia

Miasto: Placentia

Browar: The Bruery

Styl: porter bałtycki

Alkohol: 7,6%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 750 ml

Warka: 2016

Cena: 90,90 zł (60,60 zł za 0,5 l)

Opakowanie
Na ogół Bruery ma lepsze, ale to też ładne.
8/10 

 

Barwa

Czarne, bez porterowych brązów i miedzi.
4/5

Piana

Wygląda genialnie na początku, ale redukuje się do mniej imponujących widoków.
4/5 
 

Zapach

Oj jaki piękny - intensywny syrop klonowy, melasa, toffi, karmel, mleczna czekolada, prażone orzechy. Deserowy, słodki, bardzo zachęcający.
9/10
 

Smak

Niby to samo, a jednak nie to samo, gorzej niż w zapachu. Niby dalej syrop, orzechy, karmel, czekolada, ale zamiast mega wyklejającego, pełnego, intensywnego smaku, jest tutaj trochę pustki, jeśli chodzi o stronę słodową, którą wypełnia nawet trochę alkoholowej ciężkości. Nie no, brzmi to źle, a piwo jest bardzo smaczne, nawet bardzo-bardzo - to nie tak że puste, broń boże, po prostu mogłoby być troszkę pełniejsze. Zapach po prostu robił nadzieję na coś więcej.
8,5/10

Tekstura

Bez uwag.
5/5

8.0/10

Ej, nasłuchałem się trochę niepochlebnych opinii o tym piwie, a to naprawdę świetny bałtyk. Trafione dodatki, trafiona ilość dodatków, świetna baza. Przekonuje mnie to nie mniej niż osławione BW z beczek po bourbonie z The Bruery. Dygresja - Black Jack z Hopkinsa jest bardzo podobny. Co prawda zdecydowanie słabszy, ale też z sześć razy tańszy. 

Browar Stu Mostów: WRCLW Schöps Smoked Plums Rum B.A.

Podstawowy Schöps bardzo mi podszedł, chętnie sprawdzę Schöpsa podkręconego - z wędzonymi na drewnie bukowym śliwkami i leżakowanego w beczce po rumie, zwłaszcza że takie a nie inne potraktowanie tego piwa bardzo mi pasuje do profilu podstawki.

Informacje ogólne:

Piwo: WRCLW Schöps Smoked Plums Rum B.A.

Kraj: Polska

Województwo: dolnośląskie

Miasto: Wrocław

Browar: Browar Stu Mostów

Styl: Schöps wędzony (Rum BA)

Alkohol: 4,8%

Ekstrakt: 14,5%

Objętość: 330 ml

Warka: do 01.05.2018 r.

Cena: brak danych

Opakowanie

Oryginalny Schöps, tylko na biało, nawet lepiej to wygląda.
8,5/10

 
Barwa

Złoto i lekkie zmętnienie, jakoś to tak niewyraziście wygląda.
2/5
 

Piana

Prawie nie ma.
1/5
 

Zapach

W pierwszym odruchu zdaje się torfowy, co jest chyba skutkiem połączenia rumu z wędzonką. Bardzo mocna wędzonka, ale też owocowość - śliwka, gruszka, czerwone jabłko. Wyraźne błyski rumu. Bardzo fajnie skomponowany aromat, świetny.
8,5/10
 

Smak

Tutaj jest jeszcze bardziej śliwkowe, rozkosznie śliwkowe; do tego bardzo intensywny smak skórki chleba, moszczu jabłkowego, może nawet rodzynek, rumu z jego charakterystyczną nutą trzciny cukrowej i dębu. Przepyszne, naprawdę rozkoszne.
8,5/10
 

Tekstura

Bez zastrzeżeń.
5/5

8.0/10

Bardzo udana operacja na bardzo dobrym piwie. Przyznam, że nie wpadłbym na takie a nie inne potraktowanie sesyjnego piwa, a jednak wyszło świetnie, bardzo interesująco.

Pracownia Piwa: Like On Nick

Zawsze cieszy mi się twarz, kiedy jakiś doniosły browar rzemieślniczy warzy angielską klasykę. W przypadku Pracowni dzieje się to nie od dziś, bo Like On Nick (wcześniej Like On Neck) to jedno z ich pierwszych piw. Pamiętam, że ich interpretacja angielskiego IPA była bardzo udana, więc wierzę, że i best bitter będzie pyszny.

Informacje ogólne:

Piwo: Like On Nick
Kraj: Polska

Województwo: małopolskie

Miasto: Modlniczka

Browar: Pracownia Piwa

Styl: premium bitter

Alkohol: 4,6%

Ekstrakt: 12%

Objętość: 330 ml

Warka: do 25.03.2018 r.

Cena: brak danych

Opakowanie

Lajkonik w pracowniowej estetyce.

7/10

 

Barwa

Piękny ciemny bursztyn wpadający w miedź, lekkie zmętnienie, piękny gaz.

5/5

Piana

Monstrualna, zbyt obfita, przeszkadza w nalaniu piwa, choć i bardzo ładna.

4,5/5

Zapach

Brytyjski, ziołowo-kwiatowo-owocowy chmiel (ale w inny sposób owocowy niż nowa fala) oraz karmelowo-ziemisto-ciastkowa, cudowna słodowość. Niewiele więcej można chcieć od aromatów tradycyjnej Anglii, jest super.

9/10

Smak

Nic się tu nie zmienia praktycznie, dalej przeważa chmiel, może nawet odrobinę zanadto, bo fajny profil słodowy ma to piwo. Świetnie zbalansowane, sesyjne, kompletne piwo, może nie urywa, ale na swój sposób urywa.

8,5/10

Tekstura

Typówka w Pracowni - przegazowane. Jeszcze do znośnego poziomu, ale trochę to odbiera piwu pijalność. 

3/5

7.5/10

Świetna interpretacja stylu, typowo brytyjskie piwo, które powinno być bardzo szeroko dostępne. Dobrze, że komuś jeszcze zależy, by tradycyjna Anglia była na rynku. 

Firestone Walker: Stickee Monkee

Podczas całej mojej podróży do Kalifornii Stickee Monkee z przezacnego browaru Firestone Walker zrobiło na mnie największe piwne wrażenie, no może jedno z trzech największych wrażeń góra. Nie jestem wszak pewien, że będę tu miał sensoryczny orgazm, bo w browarze próbowałem edycji 2017, a butelka, jaką zdobyłem, to jedna z 4000 butelek warki 2016. Piwo jest wariacją na temat quadrupla, leżakowaną w beczkach, z dodatkiem brązowego cukru. Na ratebeerze szósty najlepszy quad świata.

Informacje ogólne:

Piwo: Stickee Monkee

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Kalifornia

Miasto: Paso Robles

Browar: Firestone Walker Brewing

Styl: quadrupel (Bourbon BA)

Alkohol: 11,6%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 650 ml

Warka: 2016

Cena: brak danych

Opakowanie

Kartonik z rozwlekłym opisem, butelka ze szczegółowymi informacjami w stylu dość konserwatywnym, eleganckim. Suuper.
9/10

 

Barwa

Mahoniowe, przechodzące w brąz, lekko mętne.
4,5/5
 

Piana

Nie powalająca, ale jakaś tam jest.
2/5
 

Zapach

Rozkoszny, bardzo beczkowy - kokos, wanilia, cukier kandyzowany, melasa, karmel, mleczna czekolada, migdały, owoce kandyzowane, rodzynki. Złożoność super, kompozycja super, jedynie intensywność nie powala, ale i tak fantastyczny to aromat.
9/10
 

Smak

Logiczna kontynuacja wrażeń z zapachu; arcyprzyjemna, kokosowo-migdałowo-waniliowa (ale przede wszystkim kokosowa) słodycz, delikatne nuty przypalane (czy to od cukru brązowego, czy od beczki po bourbonie). Bardzo łagodne jak na swoją moc, podobnie jak w zapachu odczuwam jakiś tam niedobór intensywności, za to jest niezwykle gładkie, eleganckie, subtelne. Nie zostało tu za wiele quadrupla, przypomina bardziej angielskie barleywine Bourbon BA. Wspaniałe piwo.
9,5/10
 

Tekstura

Minimalnie za dużo gazu.
4,5/5

9.0/10

W Stanach rocznik 2017 zrobił na mnie nieco większe wrażenie, ale mogła to być magia miejsca. Znakomite piwo tak czy inaczej, świetnie eksponujące beczkę (na poziomie The Bruery), ale nie zapominające o słodzie (jak często The Bruery). Trochę podobne do Buby Whiskey BA, ale mniej quadowe i zdecydowanie mniej genialne.