Cascade Brewing: Pumpkin Smash

Cascade Brewing to browar założony już prawie 20 lat temu w Portland na północy Oregonu. Specjalizuje się od początku w piwach kwaśnych, a nawet ściśle w kwasach leżakowanych w beczkach - po winie, po whisky, po innych alkoholach. Właściwie to nawet nie produkuje on na dłuższą metę prawie żadnych innych piw. Parę miesięcy temu miałem okazję uczestniczyć w panelu degustacyjnym bodaj aż dziesięciu piw od nich i panel ten wygrał bez większej dyskusji Pumpkin Smash, piwo które trzymam przed sobą. Może powinienem zacząć od czegoś mniej petardowego, ale że mamy okolice halloween (mieliśmy, gdy pisałem recenzję), to skorzystam z okazji. Piwo jest wariacją na temat pumpkin ale - dynia owszem, przyprawy dyniowe owszem, ale poza tym to jest to bardzo mocny kwas leżakowany w beczkach po bourbonie i po brandy. Ot, piwo dyniowe podniesione do maksimum wykwintu.

Informacje ogólne:

Piwo: Pumpkin Smash

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Oregon

Miasto: Portland

Browar: Cascade Brewing

Styl: imperialne kwaśne pumpkin ale (Bourbon & Brandy BA)

Alkohol: 11,1%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 750 ml

Warka: 2014 project

Cena: 150 zł (100 zł za 0,5 l)

Opakowanie

Jak wszystkie piwa z Cascade, tak i to jest w dużej, zakorkowanej butelce (korek firmowy). Etykieta jest prosta, ale sugestywna i klimatyczna.

8,5/10

 

Barwa

Oranż wpadający w czerwień, bardzo ładne.

4/5

Piana

Marniuchna, prawie się nie tworzy, a to co się tworzy szybko marnieje do cienkiego pierścienia.

1/5

Zapach

Złożony, piękny i intensywny. Złożony chyba przede wszystkim. Imbir, piernik, wanilia od beczki, drewno, suszone morele, trochę nawet taki susz owocowy, cynamon bardzo, przypieczona dynia, spód ciasta. I kwaśność, wyczuwalna już tutaj.

10/10

Smak

Specyficzne, ale dobrze grające połączenie smaku ciasta dyniowego z całą gamą charakterystycznych przypraw z bardzo, bardzo, bardzo intensywną kwaśnością. Charakter beczki był wyraźniejszy w aromacie. Alkohol ukryty znakomicie. Wyśmienite.

9/10

Tekstura

Nie zgłaszam zastrzeżeń.

5/5

9.0/10

Zaprawdę potężne i fascynujące piwo. W sumie mogłoby być wręcz genialne, gdyby pohamować kwaśność, która w smaku przysłania nieco jego niesamowitą złożoność. Skończyło się na genialnym aromacie. Bardzo osobliwa, ale możliwe, że i ostateczna wypowiedź w temacie pumpkin ale (trzeba przyznać, że jak najbardziej to wciąż jest pumpkin ale).

Browar Stu Mostów: WRCLW Rye Ris Bourbon B.A.

Podstawową wersję żytniego RISa z Browaru Stu Mostów zapamiętałem jako jedno z najmniej udanych piw w tym stylu ze wszystkich, jakie piłem w całym życiu. Spore było moje zdziwienie, kiedy na kwietniowym WFDP wersja leżakowana w beczkach po bourbonie troszeczkę mi nawet urwała. Z pierwszego wrocławskiego browaru craftowego nie piłem nic od roku, kiedy to spróbowałem znakomite ART 9 - czas odświeżyć znajomość czymś na podobnym poziomie, miejmy nadzieję. Oto więc 21. najlepiej oceniane polskie piwo na ratebeerze.

Informacje ogólne:

Piwo: WRCLW Rye Ris Bourbon B.A.

Kraj: Polska

Województwo: dolnośląskie

Miasto: Wrocław

Browar: Browar Stu Mostów

Styl: stout imperialny (Bourbon BA)

Alkohol: 10,2%

Ekstrakt: 23%

Objętość: 330 ml

Warka: do 04.04.2019 r.

Cena: 19,90 zł (30,15 zł za 0,5 l)

Opakowanie

Od prawie trzech lat istnienia nie zmieniło się w BSM nic w szacie graficznej - i bardzo dobrze.
9/10

 
Barwa

Czarna, chociaż wyraźniejsze niż zwykle w RISach prześwity ciemnobrązowe u brzegów.
4,5/5

Piana

Nieobfita, ale dość trwała. 
3,5/5

Zapach

Bardzo beczkowy - zwęglone drewno, bourbon, wanilia, lekka dymność, dopiero na drugim planie akcenty czekolady i palonego zboża. Dyskretny, niezbyt intensywny, ale subtelny i bardzo przyjemny.
8,5/10

Smak

Tutaj wchodzi wreszcie fajny, czekoladowo-kawowo-palony RIS o długim popiołowym finiszu, w którym niemało słodyczy, ale i goryczki, przez co stoi gdzieś pomiędzy dwiema szkołami warzenia RISów. Charakter beczki jest dalej obecny, choć w zapachu był bardziej intensywny. Na plus ukrycie alkoholu.
8,5/10

Tekstura

Przyjemna, gładka i gęsta, z niewysokim wysyceniem.
5/5

8.0/10

Bardzo dobry, podchodzący pod świetny, a jak na polski rynek RISów to naprawdę niemal najwyższa klasa. W tłumie genialnych RISów BA zza oceanu czy ze Skandynawii oczywiście całkowicie przepada, ale z rozsądną jak na beczkę po bourbonie ceną stanowi nie najgłupszą alternatywę low budget. Ale z tym top 21 polskich piw to bym nie szalał.

Brouwerij 't Ij: Flink

Z IPA wyszło tak sobie, może lepiej Brouwerij 't IJ wypadnie na polu stylu nieco bliższemu Holandii, a mianowicie belgijskiego pale ale, w tej interpretacji odrobinę podkręconego nowofalowym chmielem. Piwa w tym stylu mam okazję pić bardzo bardzo rzadko, ale akurat to jest drugi raz w ciągu krótkiego przedziału czasu.

Informacje ogólne:

Piwo: Flink

Kraj: Holandia

Prowincja: Holandia Północna

Miasto: Amsterdam

Browar: Brouwerij t' IJ

Styl: nowofalowe belgijskie pale ale

Alkohol: 4,7%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 330 ml

Warka: do 07.2018 r.

Cena: brak danych

Opakowanie
Bardzo mi się podoba - charakterystyczny kształt etykiety i bardzo klimatyczny, oldskulowy wzór graficzny.
8,5/10

 

Barwa

Ciemne złoto minimalnie wpadające w bursztyn.

4/5

Piana

Obfita, gęsta, średnio trwała - solidna.

3,5/5

Zapach

Dość dziwaczne, ale przyjemne połączenie belgijskich drożdży z amerykańskim chmielem: jest bardzo owocowe (z lekką nutą rozmarynu) i są to takie owoce wpół drogi między belgijskimi estrami a nowofalową lupuliną. Do tego niekoniecznie pochodzący od słodu aromat przypieczonej skórki od chleba. Fajne.

7/10

Smak

Tutaj uspokaja się, normalizuje, mocniej przypomina klasyczne belgijskie pale ale, zaprawione nie za wysoką dawką chmielu amerykańskiego. Przefajna, chlebowa baza słodowa, subtelna gra belgijskich estrów i stonowana chmielowość, solidna goryczka - świeże, czyste, pijalne i smakowite piwo.

8,5/10

Tekstura

Dobrze dopasowane, wysokie wysycenie.

5/5

7.5/10

Ooo, i to jest już coś bardzo godnego uwagi. BPA to dość spokojny styl i to piwo też jest spokojne mimo wzbogacenia nowofalowym chmielem, ale wyszło na wysokim poziomie, złożone, kompletne, ciekawe, pijalne, nieco oldskulowe.

Hopkins (Wąsosz): Black Jack

Porter z kukułkami z Hopkinsa zrobił na mnie bardzo dobre wrażenie na kwietniowym Beer Geek Madness, jedno z najlepszych. Nie było to piwo może olśniewające, ale pyszniutkie, a dodatek cukierków takich a nie innych do stylu piwa takiego a nie innego okazał się ze wszech miar sensowny. 

Informacje ogólne:
Piwo: Black Jack

Kraj: Polska
Województwo: śląskie
Miasto: Wąsosz
Browar: Browary Regionalne Wąsosz (Hopkins)
Styl: porter bałtycki
Alkohol: 9%
Ekstrakt: 21%
Objętość: 500 ml
Warka: do 12.04.2018 r.
Cena: brak danych 

Opakowanie

No brzydkie trochę jest, ale za dokładny skład szacun.

5,5/10

 
Barwa

Bardzo ciemny brąz.
3,5/5

Piana

Bardzo marniutka i szybko się redukuje.
1,5/5

Zapach

Karmel, toffi, mleczna czekolada, cukierki (dumle, kukułki), kawa z mlekiem, melasa, melasa, melasa. Bardzo ale to bardzo fajny, deserowy, intensywny aromat.
8/10

Smak

Daje właściwie dokładnie to, co obiecuje zapach, tylko zwiększa się jeszcze udział cukierków - kukułki są już naprawdę bardzo mocno wyczuwalne i nadają piwu kierunek. Jest słodko, ale nie do przesady, przyjemnie. Nie jest może idealnie ułożone, ale pyszniutkie.
8,5/10

Tekstura

Dość spore ciało i średni gaz, blisko ideału.
4,5/5

7.5/10

Świetna budżetowa opcja na mini-sztosa. Pomysł oceniam na znakomity, wykonanie na pewno można by bardzo dopracować, ale i tak szacuneczek dla Hopkinsa.

Pracownia Piwa: Mr. Hard's Rocks Coffee

Kolejna wersja Mr. Hard's Rocks? Zawsze. Kawowa interpretacja tej znakomitej serii RISów na ratebeerze dorównała wędzonej, ustępując tylko podstawowej, więc raczej nie ma prawa nie być dobrze.

Informacje ogólne:

Piwo: Mr. Hard's Rocks Coffee
Kraj: Polska

Województwo: małopolskie

Miasto: Modlniczka

Browar: Pracownia Piwa

Styl: kawowy stout imperialny

Alkohol: 10%

Ekstrakt: 25%

Objętość: 330 ml

Warka: do 21.03.2019 r.

Cena: brak danych

Opakowanie

Jak to w Pracowni, niewiele się zmienia.
7/10
 

 
Barwa

Czerń.
5/5
 

Piana

Umiarkowanie obfita i gęsta, średnio trwała - przeciętna.
3/5
 

Zapach

Piękny, intensywny aromat słodkiej kawy, to znaczy kawy doprawionej czekoladą. Po paru minutach wkrada się "fasolowa/bobowa" nuta, w którą czasem przechodzi kawa w piwie, na szczęście jest nieznaczna.
7,5/10
 

Smak

Zmasowany, bardzo intensywny atak palonego słodu, gorzkiej czekolady i kawy oraz szczypta ziemistości. Zapowiadało się dość słodko, ale jest bardzo wytrawnie - chmielu na goryczkę jest sporo, finisz jest wprost popiołowy. Nie jest to piwo bardzo złożone, nie jest może i idealnie wyważone, ale jest pyszne.
8,5/10

Tekstura

Prawie zerowe wysycenie, ale fajniutka gęstość.
4/5

7.5/10

Mleko, wędzonka i podstawka dużo wyżej, o dziwo nawet amerykańska wersja lepsza. Sporo sobie po kawie obiecywałem, a jednak okazała się najsłabsza z serii, przy czym i tak świetne piwo.

Hoppin' Frog: Barrel Aged In-Ten-Sity

Miałem okazję w styczniu uczestniczyć w panelu piw z Hoppin' Froga i doszedłem do wniosku, że troszeńkę ten browar jest przehajpowany. Jedno piwo jednakże zrobiło potężne wrażenie, a o dziwo nie był nim RIS, czyli specjalizacja browaru, a uwarzone na dziesięciolecie amerykańskie barleywine, leżakowane w beczce po bourbonie przez pół roku. Oto ono.

Informacje ogólne:

Piwo: Barrel Aged In-Ten-Sity

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Ohio

Miasto: Akron

Browar: Hoppin' Frog Brewery

Styl: amerykańskie barleywine (Bourbon BA)

Alkohol: 12%

Ekstrakt: 28,6%

Objętość: 650 ml

Warka: brak danych

Cena: 100 zł (76,92 zł za 0,5 l)

Opakowanie

Estetyczne, ale trochę nieciekawe - rubaszne żaby ze standardowych etykiet HP bardziej mi się podobają.

6,5/10

 

Barwa

Głęboki bursztyn, zmierzający w stronę miedzi.

4/5

Piana

Marniutka.

2,5/5

Zapach

Intensywny koncert skumulowanych aromatów chmielu i słodu z pomocą beczki, objawiający się suszonymi śliwkami, karmelem, skórką pomarańczy, drewnem. Jest w nim jakaś nuta, która mi nie gra, ale ogólnie to bardzo przyjemny aromat.

8,5/10

Smak

Tu już fałszywych nut nie ma, jest za to zgodnie z nazwą potężna intensywność, zarówno słodowej słodyczy spod znaku szlachetnego karmelu, toffi, przypieczonego ciasta i suszonych owoców, jak i chmielu, objawiającego się zarówno poprzez żywiczno-owocowe aromaty, jak i niemałą, ale mocno pożartą przez słód goryczkę. Trochę bardziej w tle błyska waniliowa słodycz od beczki po bourbonie. Piwo kompletne, z mistrzowsko długim finiszem.

9,5/10

Tekstura

Idealna, świetne gęste ciało i umiarkowane wysycenie.

5/5

8.5/10

Do dziewiątki zabrakło mu dosłownie milimetrów, ale tak czy inaczej to wspaniałe piwo. Niekoniecznie być może tylko rekompensuje wygórowaną cenę, i to nawet zapominając o tym, że wcale niewiele mu ustępujący Old Foghorn jest piwem z pięć razy tańszym.

Trzech Kumpli (Zapanbrat): Pils

Trzech Kumpli zrobił furorę piwami belgijskimi, amerykańskimi i belgijsko-amerykańskimi, ale w końcu wyszli poza ten schemat i zmierzyli się ze stylem, który z browarami rzemieślniczymi ma burzliwą relację - całkowicie klasycznym pilznerem, prawdopodobnie gdzieś na granicy czeskiego i niemieckiego (w każdym razie chmiele z obu krajów, a ekstrakt i alkohol pasuje do obu interpretacji - zobaczymy). Ostatnio Kormoran pozamiatał swoim Pilsem, czy Trzech Kumpli stanie choć w pobliżu?

Informacje ogólne:
Piwo: Pils
Kraj: Polska
Województwo: śląskie
Miasto: Żywiec
Browar: Zapanbrat (Browar Trzech Kumpli)
Styl: pilzner

Alkohol: 4,4%
Ekstrakt: 10,5%
Objętość: 500 ml
Warka: do 17.02.2018 r.

Cena: brak danych

Opakowanie

Bardzo trafne "przewartościowanie" stylu Trzech Kumpli - "klasyczne" piwo i klasyczna etykieta, bardziej pilsowa od najpilsowszych pilsów.

8/10

 
Barwa

Mętność odbiera mu "klasyczność" pilsowego wyglądu, co nie znaczy, że to jasnawe, lekko zmętnione złoto z ładnie pracującym gazem nie jest bardzo ładne. 
4/5 

Piana

Obfita i gęsta, godna czeskich standardów.
5/5
 

Zapach

O jak ładnie - po prostu połączenie pilzneńskiego słodu, tradycyjnego, trawiasto-ziołowego chmielu i nieskazitelnie czystych drożdży do lagera. Ani jednej fałszywej nuty, spora intensywność, pełnia, rześkość i wyważona kompozycja.
8,5/10
 

Smak

Podobnie jak w zapachu, choć odrobinę obniża loty - słodowość jest mniej rozkoszna niż w najlepszych jasnych lagerach, a chmielowość jest odrobinę za mało intensywna. No ale to takie tam czepianie się - jest to bardzo dobry pilzner i tyle, wręcz jeden z topowych na rynku.
8/10
 

Tekstura

Baardzo fajna, wysycenie jest niemałe, ale takie łagodne, miękkie.
5/5

7.5/10

Stanęło w pobliżu! Kormoran wygrał plebiscyt na najlepszy polski starofalowy jasny lager, ale Trzech Kumpli zrobiło świetną robotę. Luźno top 10 jasnych lagerów mojego życia, a trochę się tych piw powszednich już wypiło. I top 3 tradycyjnych pilznerów. Super, że da się w Polsce warzyć pilsy na poziomie właściwie światowym.

Baladin: Lune 2012

Powrót do Riserva Teo Musso to dla mnie zawsze duże wydarzenie. Terre 2010 dostarczyło mi jednego z największych zachwytów w moim wczesnym piwoznawczym życiu, a obie wersje Xyauyu - jednych z największych zachwytów w w piwoznawczym życiu dojrzałym. Dzisiaj coś jeszcze innego - Lune to również barleywine, podobnie jak Terre leżakowane w beczkach po winie włoskim, ale tym razem po białym.

Informacje ogólne:  

Piwo: Lune 2012

Kraj: Włochy

Region: Piemont

Miasto: Piozzo

Browar: Birrificio Baladin

Styl: angielskie barleywine (Italian White Wine BA)

Alkohol: 11,5%

Ekstrakt: 25%

Objętość: 500 ml

Warka: rocznik 2012

Cena: brak danych

Opakowanie

Z czterech rezerw Teo Musso to piwo ma opakowanie najmniej ujmujące, przy czym i tak jest to bezsprzeczne 10/10.

10/10

 
Barwa

Trochę błotkowo wygląda, ale jeszcze w porządku.
2,5/5
 

Piana

Tradycyjnie brak.
0/5
 

Zapach

Piękna paleta przeróżnych aromatów: karmel, pumpernikiel, miód, mleczna czekolada, toffi, suszone figi, daktyle, kokos, wanilia, marcepan... pachnie bardziej jak z beczki po bourbonie niż jak z beczki po winie, tak czy inaczej jest to fantastyczny aromat.
9,5/10
 

Smak

Tutaj minimalnie wyczuwalna jest rola białego wina, ale ciągle dominują te barleywine'owe nuty z aromatu, w porównaniu z zapachem nieco uproszczone i o nieco powściągniętej intensywności.
8,5/10
 

Tekstura

Główny mankament - przy ekstrakcie 36 plato totalny brak gazu był akceptowalny, natomiast tutaj już doskwiera płytkość fakturalna.
2/5

7.5/10

Nie da się ukryć rozczarowanka. Aromatem to piwo dorównało prawie największym piwom z Baladin, ale już smak był mniej imponujący i jeszcze ściągnięty w dół przez płaskość tesktury. Mimo wszystko to bardzo, bardzo dobra rzecz. Tyle że ponad stu złotych już tak umiarkowanie warta.

Hanssens: Oude Gueuze

Niewielu twórców lambików, którzy działają do dziś, jeszcze nie zagościło na moim blogu. Guezerie Hanssens jest jednym z nich. To jedna z najstarszych działających lambikarni, prowadzona od 1871 roku, a w obecnym miejscu od 1896. W czołówkach rankingów raczej się nie plasuje; sam miałem okazję pić dwie rzeczy z tego browaru, jedna była fatalnie przeoctowiona, a druga bardzo fajna. To chyba dobry moment, by pozdrowić jedynego aktywnego czytelnika mojego bloga, który nie raz i nie dwa polecał mi Hanssensa w komentarzach - no to proszę, w końcu degustuję. Oude Gueuze to sztandarowe piwo browaru i drugie najlepiej oceniane na RB.

Informacje ogólne:

Piwo: Oude Gueuze

Kraj: Belgia
Prowincja: Brabancja Flamandzka

Miasto: Lembeek

Browar: Hanssens Artisanaal

Styl: gueuze

Alkohol: 6%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 375 ml

Warka: do 07.08.2034 r.

Cena: brak danych

Opakowanie

Ładne, chociaż trochę sztampowe, jak na lambika nie powala.

8/10

 

Barwa

Standardowe mętne złoto.

3/5

Piana

Nieobfita, ale gęsta, nie najgorzej z trwałością jak na lambika.

2,5/5

Zapach

Piękny i intensywny, łączy standard gueuze - skóra, ziemistość, siano, stajnia, jeszcze raz ziemistość - z nutami niekoniecznie typowymi, jak kwiaty, kwaśne maliny, białe wino. Jego złożoność jest imponująca, a przy tym jest bardzo dostojny, znakomity aromat.

9/10

Smak

Tu również dominuje ta bardzo fajna ziemistość, kojarząca mi się nawet z posmakiem cygar, otoczona przez bardzo wysoką kwaśność, minimalnie octową. Bardzo przyjemne, aczkolwiek w porównaniu z aromatem smak jest zadziwiająco prosty.

7,5/10

Tekstura

Główny mankament - bardzo mi tu brakuje gazu, jest płaskie.

2/5

7.0/10

Spox gueuze, ale prawdę mówiąc dużo więcej oczekują od lambikarni. Właściwie to jeden z mniej imponujących lambików ze wszystkich, jakie piłem. Aromat jeszcze był fantastyczny, ale smak to już nic specjalnego, a dobiła go płaskość tekstury.

AleBrowar: Pear Time

Jakiś czas temu pomyślałem sobie, że jeszcze nigdy nie piłem piwa z gruszką, a dzień później AleBrowar poinformował, że właśnie szykuje APA z pulpą gruszkową. Przeznaczenie, a zatem kupiłem i sprawdzam, jak tam sobie radzi weteran craftu.

Informacje ogólne:

Piwo: Pear Time

Kraj: Polska

Województwo: pomorskie

Miasto: Lębork

Browar: AleBrowar

Styl: amerykańskie pale ale

Alkohol: 5%

Ekstrakt: 12%

Objętość: 500 ml

Warka: do 04.03.2018 r.

Cena: brak danych

Opakowanie
Dobre, choć miewali lepsze.
8/10 

 

Barwa

Jasne złoto, bardzo mocno zmętnione, przypomina trochę pulpę owocową.

4/5

Piana

Obfita, ale niezbyt gęsta i niezbyt trwała.

3/5

Zapach

Przyjemny aromat białych owoców pochodzących od chmielu - liczi, białe winogrona, pomelo, nawet yuzu - a dopiero na drugim planie gruszka. Bardzo świeży, bardzo owocowy, bardzo fajny.

7,5/10

Smak

No fajne, lekkie, owocowe APA, które nie zmienia świata, ale wchodzi całkiem miło. Wydaje mi się, że gruszka wniosła swoją charakterystyczną słodycz poza niuansami zapachowymi. To bardzo na plus, natomiast czepiłbym się szorstkiej, niezbyt szlachetnej goryczki. Bardzo bym się czepił. Z każdym łykiem coraz gorzej.

5,5/10

Tekstura

Trochę za dużo gazu.

4/5

5.5/10

Średniactwo. Gruszka zrobiła fajną robotę, chmielenie na aromat też, ale zaniedbano chmielenie na goryczkę, warstwa słodowa z kolei ma po prostu nie przeszkadzać.

Omnipollo (De Proef): Leon

Ciągle czekam, aż jakieś piwo mocniej przekona mnie do Omnipollo. Dzisiaj łagodniejsze podejście, może skuteczniejsze dzięki temu - zamiast RISów z aromatami czy przebojowych IPA, rzadko warzony styl Belgian Pale Ale, podrasowany trochę chmielem.

Informacje ogólne:

Piwo: Leon

Kraj: Belgia (warzone przez szwedzki browar kontraktowy)

Prowincja: Flandria Wschodnia
Miasto: Lochristi

Browar: De Proefbrouwerij (Omnipollo)

Styl: nowofalowe belgijskie pale ale

Alkohol: 6,5%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 330 ml

Warka: brak danych

Cena: brak danych

 

Opakowanie

Czasem Omnipollo trafi w punkt - tu trafiło. Piękna malowana butelka.

9/10 

 

Barwa

Ciemne mętne złoto wpadające w pomarańcz.

4/5

Piana

Bliska ideału.

4,5/5

Zapach

Wspaniały, intensywny, rześki aromat na pograniczy Belgii i Nowej Anglii - dominuje jednak ta druga w postaci zapachu świeżej pulpy z mango polanej sokiem z marakui, jednak nie ma to typowego charakteru nowofalowego chmielu, lecz właśnie wpada w nuty belgijskich drożdży, bardziej estrowe i fenolowe. Zakończone to wszystko przyjemnym, chlebowym podłożem słodowym. Majstersztyk.

9/10

 

Smak

Tutaj już przybiera obliczę dużo bardziej tradycyjnego belgijskiego pale ale - jasne, dość lekkie, ale nie za lekkie piwo, oparte w równej mierze na mocno uwypuklonej słodowości, co na nie za ekspansywnych, przyprawowych nutach belgijskich drożdży. Jest bardzo fajne, intensywne, zdecydowane, ale odrobinę alkoholowe. Tylko bardzo dobre.

7/10

Tekstura

Za dużo gazu nawet jak na standardy belgijskie.

3,5/5

7.0/10

Trzeci raz na pięć blogowych podejść mam problem z alkoholem w piwie Omnipollo. Well. Wciąż to jednak interesujący reprezentant nie za często podejmowanego przez rewolucję stylu.

Hill Farmstead: Anna

Arthur okazał się najlepszym saisonem, jakiego miałem okazję spróbować - Anna, saison z dodatkiem miodu kwiatowego, ma być rzekomo jeszcze lepsza. 

Informacje ogólne:
Piwo: Anna

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Vermont

Miasto: Greensboro

Browar: Hill Farmstead Brewery

Styl: saison

Alkohol: 6,2%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 750 ml

Warka: do 22.03.2017 r.

Cena: brak danych

Opakowanie
To samo co w przypadku Arthura, tylko żółte.
7,5/10

 

Barwa

Jasne złoto, pierwsza partia przejrzysta, druga mętna; pierwsza przypomina chardonnay. Bardzo ładne w obu wersjach.

4,5/5

Piana

Bardzo obfita, gęsta, odrobinę gorzej z trwałością.

4,5/5

Zapach

Intensywny, złożony i mega przyjemny aromat wiejskich drożdży, pachnących sianem, trawą, kwiatami, cytryną... do tego dość wytrawnego i kwaskowatego profilu fajną kontrę robi lekka zbożowa słodowość i słodkawy, nieznacznie wyczuwalny miód.

9/10

Smak

Powtarzają się mniej więcej wrażenia z zapachu, choć miodu już nie czuć, a za to wkrada się minimalna alkoholowość; poza tym to jednak świetny saison, lekko kwaskowaty, intensywny, ukazujący saisonową drożdżowość w najlepszym wydaniu.

8,5/10

Tekstura

Trochę za mocno gazowane.

3,5/5

8.0/10

Tu jednak lekkie rozczarowanie - miało być lepiej od Arthura, a jest zdecydowanie mniej imponująco, choć wciąż to świetny saison.

Pinta (Browar na Jurze): Imperator Bałtycki Sherry Oloroso BA

Zima 2013 roku. Jak ten czas diabelski leci. Prawie cztery lata minęły już od premiery Imperatora Bałtyckiego, chyba najgłośniejszej premiery wczesnego polskiego craftu (no może poza Atakiem Chmielu i Rowing Jackiem), piwa, które wielu osobom, w tym mi, rozwaliło mózg i na długo utrwaliło się jako najlepsze polskie piwo wszech czasów. Genialne połączenie tradycji z nowoczesnością, porter bałtycki chmielony po amerykańsku. Do dziś zachowuje miejsce w polskim top 5 wszech czasów na RB. Do dziś jest pyszny, bo niedawno próbowałem, choć wymieniłbym lekką ręką grube kilkadziesiąt piw, które robią wrażenie jednak większe. W trzy i pół roku po premierze doczekał się wersji leżakowanej w beczkach po Sherry Oloroso, która znalazła się w kolei w top 17.

Informacje ogólne:

Piwo: Imperator Bałtycki Sherry Oloroso BA

Kraj: Polska

Województwo: śląskie

Miasto: Zawiercie

Browar: Browar na Jurze (Pinta)

Styl: nowofalowy porter bałtycki (Sherry Oloroso Wine BA)

Alkohol: 9,1%

Ekstrakt: 24,7%

Objętość: 330 ml

Warka: do 30.03.2019 r.

Cena: brak danych

Opakowanie

Bardzo ścisła czołówka polskich opakowań piw. Znakomity kartonik i świetna etykieta.

9,5/10

Barwa

Takie prawie że czarne, ale jednak bardzo ciemnobrązowe.

4/5

Piana

Niezbyt obfita, raczej cienki kożuszek i szybko zostaje sam pierścień, ale ładny lacing.

3,5/5

Zapach

Intensywny, piękny i oryginalny. Jest miejsce zarówno na chmiel (i zielony, i leśno-owocowy, i żywiczny), na słód i na beczkę. Dominują leśne owoce (jeżyny, jagody, borówki), wiśnie, czekolada, drewno, wino. Ale to tylko najbardziej oczywiste nuty, złożoność aromatu tego piwa jest naprawdę spora i można mówić dłużej.

9,5/10

Smak

Tutaj mniej chmielowo, a bardziej słodowo i beczkowo, to spora różnica w porównaniu z podstawką. Bardzo gładkie, bardzo drewniane i winne, bardzo czekoladowe i karmelowe, zwieńczone sporą goryczką, która jest w smaku praktycznie jedyną reminiscencją chmielu. I w sumie niepotrzebną - dominuje finisz, który mógłby być fascynującym popisem słodu i beczki.

9/10

Tekstura

Piękna, gładka, ciężka. Może trochę za mało gazu, odrobinę.

4,5/5

8.5/10

Piękne piwo, istotnie czołówka polskiego craftu - nie jakaś bardzo ścisła, ale czołówka. Gdyby jeszcze pohamować w nim chmielenie na goryczkę, mogłoby wskoczyć na 9.0/10 i byłaby czołówka ścisła. Sporo hejtu leci na najstarszy polski browar kontraktowy, a w 2017 roku ciągle potrafią tworzyć piwa wybitne w skali krajowej.

Trzech Kumpli (Browar Jana): Novicius

Trappist Single to styl, który pojawił się w nowej klasyfikacji BJCP, zgodnie z którą dubble, triple i quadruple to nie wszystko. Póki co miałem okazję pić tylko jedno piwo przyporządkowywane do tej kategorii - Westvleteren Blond - i zaskoczony nawet byłem, że ktokolwiek potraktował ten styl na poważnie, to znaczy uznał jego odmienność od innych belgijskich stylów. Zaskoczony, ale mile zaskoczony, bo ja tę odmienność jestem skłonny uznać. Westvleteren był znakomitym piwem, jak wypadnie propozycja polskiego browaru?

Informacje ogólne:

Piwo: Novicius

Kraj: Polska

Województwo: śląskie

Miasto: Zawiercie

Browar: Browar Jana (Browar Trzech Kumpli)

Styl: single

Alkohol: 4,5%

Ekstrakt: 10,5%

Objętość: 500 ml

Warka: do 21.03.2018 r.

Cena: brak danych

Opakowanie

Jedno z ładniejszych TK, bardzo gustowne doprawdy.
8,5/10
 

 
Barwa

Piękne jasne złoto, mocno zmętnione.
4/5
 

Piana

Gęsta i o świetnym lacingu, choć niezbyt obfita.
4/5
 

Zapach

Połączenie bardzo intensywnej, owocowej estrowości i delikatnej pieprznej fenolowości z prostolinijnym, ale szalenie przyjemnym podkładem słodowym o nieco pszenicznym charakterze.
8/10
 

Smak

Świetnie trafiony związek belgijskiej drożdżowości - słodkoowocowe estry, minimalne fenole - z dobrą, lekką i przyjemną bazą słodową oraz delikatnym użyciem chmielu, którego za wiele nie potrzeba, bo piwo jest samo w sobie bardzo wytrawne. Jednocześnie piwo stołowe, lekkie i pijalne, a jednocześnie interesujące.
8,5/10
 

Tekstura

Przyjemne, adekwatne, wysokie wysycenie, może ciut za wysokie. 
4,5/5

7.5/10

Trzech Kumpli nie zawodzi, rzadko w Polsce spotyka się tak udane interpretacje belgijskich stylów, a już klasztornych to prawie nigdy. Brać bez zastanowienia - dla odmiany i dla jakości.

The Flying Dutchman: Tree Hugging Wood Chopping Mother-Nature Loving IPA

Finlandia po raz drugi na blogu. Flying Dutchman Nomad Brewing Company to browar założony w Vantaa (peryferie Helsinek) przez Holendra, Rolanda de Waala, który przywędrował na północ w latach 90. (już jako piwowar z doświadczeniem) za swoją ukochaną. Jako że piwowarstwo w Finlandii wówczas leżało, początkowo pracy nie dostał, ale koniec końców ciągnął własne biznesy i stał się podobno jedną z kluczowych postaci dla rozwoju fińskiego craftu (który skądinąd do dziś nie powala). Piwo o długiej nazwie, które dzisiaj wypiję, jest drugim najlepiej ocenianym piwem browaru i niewiele mu brakuje do fińskiego top 50. Jest to IPA leżakowane z dodatkiem płatków amerykańskiego dębu, dziwna sprawa.

Informacje ogólne:

Piwo: Tree Hugging Wood Chopping Mother-Nature Loving IPA

Kraj: Finlandia

Region: Uusimaa

Miasto: Vantaa

Browar: The Flying Dutchman Nomad Brewing Company

Styl: amerykańskie India Pale Ale

Alkohol: 6%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 330 ml

Warka: do 22.11.2019

Cena: brak danych

Opakowanie

Estetyczne, ale niezbyt przykuwające wzrok. W porządku. Dziwnie długa data ważności.

6,5/10

 
Barwa

Ciemne złoto przechodzące w bursztyn, bardzo mętne.
4/5
 

Piana

Świetna, świetny lacing również.
4,5/10
 

Zapach

Piękny, intensywny chmielowy aromat cytryn, żywicy, grejpfrutów, pomarańczy oraz minimalna słodowa karmelkowość.
8,5/10

Smak

Fajna chmielowość, aczkolwiek nie jakaś nadzwyczajna, po prostu fajne IPA - co się wybija, to bardzo fajna, karmelowo-ziemista słodowość. Niestety wybija się też trochę alkohol, z każdym łykiem coraz mocniejszy. Szkoda.
6/10
 
Tekstura

Odrobinę za mało gazu.
4,5/5

6.0/10

Drugie podejście do Finlandii nie przykuwa zatem mojej uwagi do tego kraju, podobnie jak pierwsze. Ipka całkiem fajna, w zapachu nawet świetna, ale z wadą. Znacznie, znacznie za dużo lepszych piw w tym stylu na wyciągnięcie ręki nawet w Polsce, żeby to jakoś mocniej zapamiętać.

Brouwerij t' IJ: IPA

Choć żadne piwo z Brouwerij t' IJ nie znajduje się w zdominowanym przez de Molena top 50 holenderskich piw ratebeera, to jest to drugi najlepiej oceniany browar ze stolicy kraju. Powstał w 1985 roku, więc jak na standardy craftowe jest to już browar z brodą. Dzięki uprzejmości pewnego podróżnika mam okazję dać mu dwie szansy - oto pierwsza z nich, klasyczne, sztandarowe AIPA.

Informacje ogólne:

Piwo: IPA

Kraj: Holandia

Prowincja: Holandia Północna

Miasto: Amsterdam

Browar: Brouwerij t' IJ

Styl: amerykańskie India Pale Ale

Alkohol: 7%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 330 ml

Warka: brak danych

Cena: brak danych

 

Opakowanie

Etykieta jak na polskie warunki niecodzienna, bo właściwie soft-pornograficzna. Jak na taką - w całkiem dobrym smaku, z niezłym efektem kolorystycznym, choć to tylko czerń i biel. Podoba mi się.

8/10

 

Barwa

Mętne złoto, pięknie pracujący gaz.

4/5

Piana

Wyśmienicie obfita, gęsta, trwała.

5/5

Zapach

Bardzo ładny, świeży aromat kwiatowo-owocowego chmielu i zbożowo-karmelowego słodu, który nie przesłania, a jedynie ładnie podkreśla chmielowe nuty. Nie jest to jednak jakaś chmielowa bomba, a z czasem wychodzi leciutki diacetyl.

7/10

Smak

Solidne IPA z miejscem na owocowe aromaty chmielu, lekko karmelową słodowość, trawiastość, dość wysoką i szlachetną goryczkę. Bardzo fajny, długi finisz.

7,5/10  

Tekstura

Trochę za dużo gazu. 

4/5

6.5/10

Taka tam przyjemna ipka, do miłego wypicia, ale i do zapomnienia gdyby nie ta niecodziennie pornograficzna etykieta. Browar zupełnie nie przykuł mojej uwagi, ale dostanie jeszcze jedną okazję na wykazani się.

Hill Farmstead: Arthur

Hill Farmstead to jeden z najwybitniejszych browarów świata, których piw w Polsce jednak kupić się nie da poza czarnym rynkiem (a i na nim ich bardzo mało). Położony w stanie Vermont, ledwie 50 km od nie mniej słynnego Alchemista, w przeurokliwym miejscu na wsi. Specjalizację ma niecodzienną - skupia się na saisonach, czy też jak kto woli piwach wiejskich. I to skupia się bardzo dobrze, bo na ratebeerze w pierwszej dziesiątce  saisonów wszech czasów jego piwa zajmują sześć miejsc, w tym cztery pierwsze (a już pierwszy tak bardzo odsadza całą resztę, że aż strach - i jest 13. najlepszym piwem wszech czasów na tym portalu. W innych stylach też sobie jednak radzą - ich barleywine to 31. piwo wszech czasów, a ich imperialne IPA - 46. Ja zaczynam przygodę z tym osławionym browarem z nieco niższego, choć i tak bardzo wysokiego pułapu - Arthur to saison na 24. pozycji w rankingu piw w tym stylu.

Informacje ogólne:
Piwo: Arthur

Kraj: Stany Zjednoczone

Stan: Vermont

Miasto: Greensboro

Browar: Hill Farmstead Brewery

Styl: saison

Alkohol: 6%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 750 ml

Warka: brak daty

Cena: brak danych

Opakowanie
HF ma fajną tradycję nazywania piw imionami członków rodziny prowadzącej browar. Szata graficzna jest bardzo prosta, ale bardzo estetyczna.
7,5/10

 
Barwa

Złote; pierwsza porcja klarowna, potem mocno mętna. Bardzo ładne.
4/5
 

Piana

Doskonała.
4,5/5

Zapach

Bardzo intensywny i ekspansywny aromat z dominującą nutą klasycznie wiejskich drożdży, taki trochę bardzo ugrzeczniony lambik, spod której wyłaniają się subtelne estry kwiatowe i owocowe, w końcu coraz mocniej udzielające się przyprawy na czele z pieprzem i goździkami. Piękny, niesamowicie elegancki, subtelny, złożony.
9/10

Smak

Kompozycja jest tu bardzo podobna jak w aromacie, dochodzi natomiast całkiem mocny jak na saisona kwasek. Piwo to jest wszechogarnięte przez drożdże, chmiel i nawet słód prawie nie dochodzą do głosu. Piękna jest ta subtelna gra drożdżowych estrów i fenoli, natomiast samo piwo ma również walory piwa codziennego zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem saisona. W jakiś magiczny sposób łączy wyrazistość i intensywność wszystkich czynników (słodycz, kwaskowatość, wiejskość, przyprawowość, owoce) z brakiem przegięcia któregokolwiek, można się nim delektować powoli niczym jakimś ciężarem z beczki.
9,5/10
 

Tekstura

Trochę za dużo gazu.
4/5

9.0/10

Najlepszy saison, jakiego miałem okazję pić. Słowa takie jak subtelność, elegancja, balans długo dźwięczą w uszach po degustacji. Jeśli to jest jedno z powszednich piw z HF, to jak smakują te najwybitniejsze?