St. Bernardus: Tripel

Sint Bernardus wygrał w temacie dubbli, czas sprawdzić, co ma do powiedzenia w temacie tripli. Tu w moim prywatnym rankingu konkurencja jest już znacznie większa i nawet dostanie się na podium to spore wyzwanie.

Informacje ogólne:

Piwo: Tripel

Kraj: Belgia

Prowincja: Flandria Zachodnia

Miasto: Watou

Browar: Brouwerij St. Bernardus

Styl: tripel

Alkohol: 8%

Ekstrakt: nieznany

Objętość: 330 ml

Warka: do 19.11.2016 r.

Cena: brak danych

Opakowanie

Etykieta tym razem w zielonej odsłonie, najbardziej cieszy kolejny kapsel do zbioru, tym razem trochę różni się od poprzednich nie tylko kolorem, jako że tripel nie został ochrzczony żadnym numerkiem.
7,5/10

Barwa

Złote, mętne, kawałeczki drożdży, których nie udało się uniknąć mimo ostrożnego nalewania, odbierają mu trochę piękna.
3/5

Piana
Bardzo obfita, dość gęsta, dobra trwałość.
4/5

Zapach
Połączenie bardzo ciekawej strony słodowej, takiej mącznej, zacierowej, chlebowej, z typową Belgią - fenole, drożdże i słodkie cytrusy - zapach bogaty i rześki, trochę większa intensywność by nie zaszkodziła.
8,5/10

Smak
Nadrabia ewentualne niedobory intensywności w smaku, bardzo skoncentrowane, pełne, znakomicie miesza słodycz z belgijską pikanterią i triplową, lekką cierpkością a la skórka pomarańczowa, dalej bardzo przyjemna, "pierwotna" strona słodowa - znakomite piwo.
9/10

Tekstura
Nieprzesadnie przesadzone wysycenie.
4/5

8.0/10

Kolejny znakomity tripel, acz do ideałów mu daleko. Z istotniejszych belgijskich poddaje się w zestawieniu z Tripel Karmeliet, Westmalle i Achel, lepszy jest za to od wersji Chimay i La Trappe. No ale dobra, dobra, i tak wiemy, że wygrywa ten, kto ma najlepszego quadrupla, a reszta to takie tam zabawy, zatem do porównań wrócę przy degustacji Abt 12.